Over voorwaarts rijden en voorwaarts denken

Voorwaarts rijden is één van de onderdelen die je vast vaak oefent met je paard. Want iedereen heeft het immers altijd over voorwaarts rijden. Heb je een probleem? Los het ‘gewoon’ voorwaarts op. Maar is voorwaarts rijden wel zo ‘gewoon’ en gemakkelijk?

Wat mij opvalt als ik ruiters lesgeef is dat heel veel paarden wel voorwaarts gaan, maar niet voorwaarts denken. Ze lijken een beetje met de handrem erop te lopen. Zodra de ruiters de voorwaartse hulpen geeft gáát het paard wel naar voren, maar dénkt hij naar achteren.

Een paard wat ‘met de handrem’ erop loopt is niet voorwaarts. Ook niet als hij wel naar voren gaat wanneer je dat vraagt. Hij denkt namelijk niet naar voren. Hij wordt een beetje narrig als je een voorwaartse hulp geeft. Hij krult zijn hals een beetje op en drukt die naar boven weg. Hij verbreekt de verbinding die je met je teugel-, been- en gewichtshulpen hebt opgebouwd. Zij oren staan op onweer, of in ieder geval niet naar voren of losjes opzij gericht.

Als je paard voorwaarts loopt én voorwaarts denkt dan voelt dat alsof hij een balletje heeft die hij door zijn wervelkolom laat rollen. In de overgangen naar voren én in de overgangen terug dénkt hij voorwaarts. Je kunt op elk moment in de overgang terug, besluiten om toch weer het achterbeen te laten aantreden en naar voren te rijden.

Een veelgemaakte fout in het voorwaarts krijgen van je paard is om hele lange stukken hard naar voren te rijden. Even onder ons gezegd; je paard is niet gek. Hij weet heus wel dat jij altijd alleen maar de lange zijdes gebruikt om naar voren te rijden. Hij gaat dan wel hard, maar hij denkt nog steeds niet voorwaarts hoor. Als een malle door de rijbaan heen scheuren maakt je paard geen fijn en gefocust paard.
Let op: ik zeg hier dus niet dat je nooit eens lekker een poosje naar voren mag galopperen.

Het gaat erom dat je paard zo attent is op jou hulpen en zo veel focus heeft dat je hem op elk moment in een oefening, en op elke plek in de rijbaan het achterbeen kan laten aantreden. En natuurlijk ook op je kan laten wachten.Vloeiende overgangen en het balletje laten rollen, dát is een voorwaarts denkend paard. Hij zal daardoor niet meer opkrullen in zijn hals en zich tegen je been verzetten. Hij zal niet meer strak worden in zijn rug zodra jij je hulpen geeft. Het gaat om het evenwicht in je training en je paard fijn aan je hulpen krijgen zodat je uiteindelijk een paard hebt die volledig open staat voor je hulpen en alles schijnbaar zonder moeite uitvoert.

Maar hoe dan wel? Hoe krijg je je paard zover dat hij een fijn voorwaarts denkend paard wordt? Want schijnbaar is je paard nu nog niet zo fijn aan de hulpen als je dacht. Niet elk paard heeft evenveel natuurlijke ‘go’, maar elk paard kan voorwaarts leren denken.

Laat ik één misverstand uit de wereld helpen. Je paard voelt je hulpen echt wel. Ook als hij niet reageert of niet juist reageert op je hulp, is dat nog geen teken dat hij die beenhulp niet heeft gevoeld. Het gaat om de reactie die hij erop geeft. Laat ik een voorbeeld geven.

Als je Nederlands praat tegen een Griek dan zal hij je niet verstaan, en hij zal dus ook niet het antwoord kunnen geven op je vraag. Ook niet als je harder tegen hem gaat praten. Het gaat erom dat jij zo duidelijk bent, dat hij begrijpt wat je van hem wilt. Pas dan zal hij je antwoord kunnen geven. Zo is het ook met je paard.

Reageert je paard niet op je eerste hulp? Dan zijn er twee mogelijke oorzaken.

1. Hij heeft je niet verstaan. Hij begrijpt je niet, en zal daarom niet de juiste reactie geven op je hulp. Het heeft in dit geval geen enkele zin om de hulp nogmaals te geven maar dan harder. (lees: een schop in plaats van een duwtje met je kuit) Je hebt immers zelf niet de juiste hulp gegeven aan je paard. Of je geeft een tegenstrijdige hulp. (met je been zeg je ‘voorwaarts’ en met je hand en zit zeg je ‘ho stop’.

In dit geval ben je zelf de belemmerende factor. Je zal met een ervaren instructeur moeten leren hoe je hulpen moet toepassen zodat je paard ze begrijpt. Een houding en zit coach kan hier uitkomst bieden. Vaak ben je zelf onbewust van het feit dat je verwarrende hulpen geeft aan je paard.

2. Hij heeft niet geleerd hoe hij moet reageren op je hulp. Een paard dat niet door een ervaren trainer is opgeleid heeft vaak hier en daar een afslag gemist. Hij heeft niet systematisch van een consequente opleider de juiste reactie geleerd op jou hulpen.

Bij dit probleem zal je dus moeten repareren en bijscholen. Je zal aan de slag moeten gaan met de reactie en reactiesnelheid van je paard. Veel overgangen, tempowisselingen en schijnovergangen helpen hierbij. Elke keer dat je paard ook maar een heel ietsje goed reageert op jou minimale hulp beloon je hem uitvoerig. Je leert je paard wat de goede reactie is door hem te stimuleren en te belonen.

De eerste beloning voor je paard is het weghalen van de hulp. Staat je paard stil na de hulpen voor het halthouden? Stop dan direct met remmen. Hij staat immers al stil, dus je staat je teugel toe, gaan weer in het midden van je twee zitbeenknobbels zitten en laat je been afhangen naar beneden. Zo ook met voorwaarts rijden.

Een stemhulp is hierbij ook een hele goede beloning. (Braaf, goed zo!) En les 1 bij leren door belonen: na een goede reactie op een kleine hulp beloon je binnen 1 seconde. Pas dán zal je paard de beloning koppelen aan de reactie die hij geeft.

Kortom; Je paard is pas voorwaarts als hij niet alleen naar voren loopt maar ook naar voren denkt. Laat het denkbeeldige balletje door zijn wervelkolom rollen in de overgangen. Beloon een goede reactie op een hulp direct en laat jezelf coachen in het geven van de juiste hulpen.