Een van mijn leerlingen vertelde met tranen in haar ogen dat ze zich veel te veel door anderen laat opjutten. “Jeetje, hij loopt wel erg diep vandaag zeg, stel ‘m maar niet te rond in hoor” of “Je gaat toch wel rijden vandaag, waarom zou je longeren?” Ze rijdt het liefste wanneer er niemand op stal is. Ze weet van zichzelf dat ze zich veel te veel laat beïnvloeden door adviezen van anderen. Goed bedoeld maar niet goed gedaan, zulke adviezen.
Soms zit optimaal trainen er even niet in
De adviseurs hebben vaak geen voorkennis. Die weten niet dat je een rot dag hebt gehad. Dat je hard hebt gewerkt en dat het werk toch nog lang niet af is. Dat er iets aan de hand is met je kind/man/vriendin waar je je erg zorgen om maakt. Dat je slappe benen hebt omdat je in alle haast vergeten bent te lunchen. Dat je met je hoofd er even niet bij bent.
Allemaal redenen waarbij je, als je jezelf even de tijd gunt om erbij stil te staan, zelf ook wel weet dat optimaal trainen er even niet in zit.
Je paard als spiegel
Je paard is zoals je weet de grootste en mooiste spiegel die er is. Hij spiegelt de sfeer, jouw gevoel. Rijden op zo’n mislukte dag is hét recept voor een slechte rit. Jij hebt minder geduld, hij ook. Je geeft je paard eigenlijk geen eerlijke kans. Het is nou eenmaal geen piano die je even kan stemmen en dan weer verder kan spelen. Een paard moet je vormen, aanmoedigen, de tijd geven. Allemaal ingrediënten die je op een slechte dag even niet in huis hebt zelf.
Ik beken, ook ik heb van die dagen waarbij het even tegen zit.
Inmiddels weet ik heel goed wat ik in zo’n geval moet doen tijdens het rijden van mijn paarden… er niet eens op gaan zitten.
Ja echt waar! Ik begin er gewoon niet aan. Kan ik er ook niets aan verprutsen. Zou reuze zonde zijn om mijn secuur opgebouwde training en verstandhouding met mijn paard, te laten verpieteren door omstandigheden die volledig buiten mijn paard om liggen.
Dus wanneer het weer zo’n ochtend is waarvan je gelijk al weet…. dit wordt ‘m niet vandaag, wat doe je dan?
Blijf bij je eigen gevoel!
Je laat je niet beïnvloeden door mensen die niet weten wat jouw beweegredenen zijn. Zelf weet je vaak prima hoe en wat je moet doen. Luister naar dat stemmetje in je hoofd. Vertrouw op je onderbuikgevoel.
Wat doe je als je weet dat rijden geen goed idee is?
Ga op buitenrit, ga longeren, ga grondwerken met je paard, een stukje samen wandelen, uitgebreid poetsen, een tijdschrift lezen terwijl je je paard in de paddock ziet staan, je harnachement weer eens blinkend poetsen. Lekker rijden binnen je comfort-zone kan ook. Bijvoorbeeld een training met alleen maar oefeningen in stap. Iets waardoor jij je een beetje kan ontspannen, en je paard geen last heeft van jouw dag-bagage.
Maak je hoofd vrij en laat je niet beïnvloeden door anderen
Zorg dat je weer een beetje je hoofd kan vrijmaken en je lijf kan ontspannen. Later die week voel je je vaak heel anders en stap je vol vertrouwen weer op je paard om samen lekker verder te trainen.
Kortom; wanneer je je dag niet hebt door omstandigheden die niet direct met je paard te maken hebben, zadel je paard dan niet op (letterlijk en figuurlijk) met jouw rotdag en zoek een andere manier om tijd door te brengen met en bij je paard. Of ga juist wel rijden en blijf heerlijk binnen jullie comfort-zone. Focus op iets kleins. Zo kan je weer een beetje tot jezelf komen, en de volgende dag weer fris je trainingsopbouw verder vervolgen.
Extra tip van Hester:
De try-out versie van de training ‘Paardrijden met ruitergevoel’ is bijna online. Ben je nieuwsgierig? Meld je dan hier even aan en krijg binnenkort als aller eerste de kans om deze training te volgen, met een ultra fijne korting. Deze training is óók heel waardevol als je ff je dag niet hebt 😉
Deel de inspiratie via social media en mijn blog via onderstaande links!
©Hester Bransen, Ruitergevoel 2020
Dit artikel mag je gebruiken voor tijdschriften en websites…
….en het kost niets! Het enige dat ik je vraag is om de volgende tekst toe te voegen aan het artikel (met een werkende link naar mijn website): “Door Hester Bransen van Ruitergevoel. Meer ruitergevoeltips zijn te vinden in het E-book ‘De vier elementen van een correcte houding en zit’, dat je gratis kan aanvragen op www.ruitergevoel.com “
Goedemorgen,
Ik ben blij te lezen, dat jij ook niet gaat rijden als het je dag niet is.
Sinds September vorig jaar heb ik een IJslander, die feilloos aanvoelt hoe ik me voel. Daarom ben ik die bewuste dag ook niet gaan rijden, de volgende dag ging het stukken beter en hebben we een fijne butienrit gemaakt. Nu ik dit van jou lees, weet ik dat ik goed bezig was. Bedankt !
Super artikel. Klopt helemaal. Heb ook al ondervonden dat als je u zelf niet goed in je vel voelt rijden niet altijd helpt.
Beste Hester,
Heel herkenbaar! Meestal gun ik mijzelf en mijn paard ook een dagje rust als het niet mijn dag is. Toch gebeurt het ook dat ik op een slechte dag op mijn paard stap zonder enige verwachting omdat “het toch niets gaat worden”, en dan rijd ik ineens de sterren van de hemel! En dan ben ik de rotdag volledig vergeten!!
Hartelijke groet,
Madelon
Dit gaat voornamelijk over je gemoedstoestand als ruiter maar vraag eens de mening van anderen over het rijden van een vierjarig springpaard. De een zegt dat je veel moet rijden maar telekens kort (15 tot 20 minuten), een ander adviseert twee tot drie keer per week, weer iemand anders raadt aan hem op de weide te zetten tot hij vijf wordt, … Probeer daar maar eens wijs uit te geraken, en dat ligt niet aan jouw persoonlijke gemoedstoestand of werkdag.
Dat kan je ook anders zien.ga zelf op onderzoek.deed ik ook.
Ik wou er met 3 opstappen.blijkt dat de meeste paarden pas met 5 zijn uitgegroeid!
Veel voorbereiding en grondwerk tot dan.
Dus nu een opgevoed paard als bonus 🙂
Ik dacht er niet aan op een ‘peuter’ te gaan zitten..
Hoi, heel herkenbaar allemaal. Denk wel dat er verschil is tussen ‘welgemeende adviezen van derden’ en ‘geen optimale traindag’. Zelfs als je wel helemaal top in je vel zit en lekker aan het trainen bent, hebben anderen er soms (of vaak) wat over te zeggen. En als je je dit aantrekt (wat heel normaal is), kan ik me voorstellen dat je op een punt komt dat je alleen nog maar met je paard bezig wilt gaan als er niemand bij is. Dat is een oplossing, maar nog beter kun je een manier te vinden om ervoor te zorgen dat deze commentaren niet bij je binnen komen. Door beleefd te antwoorden, dankjewel voor je mening, maar daar vroeg ik niet om. Of, als je niets positiefs te zeggen hebt, zeg dan liever niets. Of door te proberen gewoon je eigen ding te doen en niet te luisteren (ik heb in mijn hoofd dan een plaatje dat ik mijn hand uitsteek en zeg praat maar tegen mijn hand, ik hoor het niet). In tussentijd gewoon aardig blijven en een kletspraatje maken over andere dingen – zo hou je de relaties op stal positief maar hou je toch afstand. Uiteindelijk gaat het er om dat we respect hebben voor de (vaak andere) manieren van het omgaan met paarden dan hoe we het zelf zouden doen…