Ik knijp met mijn benen

Knijpen met je benen brengt je in problemen. Misschien niet altijd, en op elk moment, maar uiteindelijk, wanneer je verder komt in je training… Dan pikt je paard dit niet langer. En terecht.

Knijpen met je benen is een reactie of een gewoonte die veel ruiters beheersen. Tot in de puntjes kan ik wel zeggen.

Door je bovenbenen aan te knijpen belemmer je je paard in zijn schoudervrijheid, hij kan niet fijn naar voren doortreden. Ook ga jij er zelf veel slechter van zitten, wat niet eerlijk is voor je paard als je van hem wel een sportprestatie verlangt. En ten derde kan je paard geen oefeningen lopen tegen jou strakke benen in. Hoe moet je paard wenden of wijken terwijl jij met je been aangeeft dat hij niet de bocht door mag of opzij mag voor je (tegenovergestelde) onderbeen.

Het zijn voornamelijk bovenbenen die veel te strak tegen het zadel gedrukt worden. Misschien heb je het gevoel dat je dan lekker stevig zit. Of dat je er niet af kan vallen als je paard vlugger reageert dan dat jij bij kan benen Of knijpt met je benen omdat ze dan zo prachtig stil liggen. Allemaal onzin, en vooral oneerlijk voor je paard.

Stevig zitten? Dat doe je op je zitbeenknobbels, je billen. Niet door je bovenbenen strak aan te spannen. Sterker nog, je duwt je billen juist uit het zadel omdat je je benen aanspant. En zonder je billen in het zadel, kun je geen juiste gewichtshulpen geven.

Niet van je paard vallen doordat je je benen op slot hebt gezet? Als jij je paard niet durft of kan vertrouwen, zal je paard jou ook niet durven of kunnen vertrouwen. Het is een wisselwerking, en jij moet het goede voorbeeld geven.

Hoe harder je knijpt hoe stiller je been ligt? Jij hebt het duidelijk nog niet helemaal begrepen. Stil zitten in de beleving van je paard, betekent niks anders dan mee bewegen met de beweging die je paard aangeeft. Knijp je met je bovenbeen, dan is dat deel van je been dus tégen de beweging van je paard in. Het vervelende gevolg hiervan is ook nog dat je toch de beweging die je paard aangeeft kwijt moet. En dat gebeurt dan via je onderbeen. Een vast bovenbeen is eigenlijk een vast punt waarop jouw onderbeen harder kan bewegen. Te hard.

Ruiters die knijpen met hun bovenbenen hebben altijd een heel onrustig onderbeen. Altijd.

Oke, dan nu naar de oplossing. Bij elke pas die je paard maakt laat jij je knie een stukje naar beneden zakken. Je laat je been als het ware door de zwaartekracht mee naar beneden nemen terwijl je paard zachtjes heen en weer schommelt door zijn stappen (stap), passen (draf), of sprongen (galop).

Dit oefen je om te beginnen gewoon aan de lange teugel tijdens het uitstappen van je paard. Als zijn linkerachterbeen omhoog komt, gaat zijn bekken aan de linkerkant een stukje naar beneden. Dat is het moment dat jouw linkerbeen ook een stukje omlaag mag zakken. Dat kan alleen maar als je je knie ontspant, en je been laat hangen. Hierna komt het rechterachterbeen omhoog, en zakt het bekken van je paard aan rechts, waardoor jij jouw rechterbeen weer een stukje met de zwaartekracht naar beneden laat zakken.

Als je dit goed kan, ga je dit in draf oefenen, tijdens het doorzitten. Liever kleine stukjes goed, dan grote stukken waardeloos! Kwaliteit boven kwantiteit! Het gaat niet om de hoeveelheid, maar het gaat erom dat wát je doet, goed is. Ook in draf denk je bij elke pas, linkerbeen zakken, rechterbeen zakken.

Vind je het moeilijk om de beenzetting te voelen? Dan kun je in draf een beetje spieken. Als het linkervoorbeen op de grond staat, is zijn linkerachterbeen in de lucht en laat jij dus je knie een beetje zakken aan links. Zelfde met het rechterbenenpaar.

In galop laat je beide knieën elke sprong naar beneden zakken als je paard neerkomt op het binnenvoorbeen. Dit is de laatste fase van elke galopsprong en je paard komt hierbij het meest naar beneden.

Kortom; veel ruiters knijpen om allerlei slechte redenen met hun bovenbenen. Dit kun je oplossen door in stap, draf en galop je knie elke pas een stukje naar beneden te laten zakken.