Laatst had ik een zeer ervaren dame in de les. Zij heeft meerdere paarden gereden die tot hoog dressuurniveau waren opgeleid. Tegenwoordig heeft ze een iets jonger paard en daarmee kwam ze bij mij lessen. Ik kon direct zien dat ze heel handig was en heel vaardig haar paard begeleidde. Totdat het paard iets deed wat voor haar wat minder fijn was. Hij begon namelijk te hinniken naar een ander paard. Het gevolg? Zij bevroor helemaal.
Bevries jij ook weleens als je paard gaat hinniken, wegspringt of wat harder gaat in galop? Of als hij iets anders onverwachts doet? Lees dan verder.
Op de rem
Het paard van mijn lesklant was dus afgeleid en begon te hinniken tijdens de les. Zij bleef niet rijden en schoot direct in de spanning. Daarop ging haar paard een paar passen in galop en toen bevroor ze helemaal. Haar oplossing was om volledig op de rem te gaan, te stoppen met ademhalen en het paard terug te nemen. Het enige dat ze wilde was dat hij niet meer galoppeerde en stopte met hinniken.
Verkeerde les geleerd
Je kan nog zo’n goede ruiter zijn, als je op dat soort momenten bevriest, dan leer je je paard aan dat hij direct mag stoppen met zijn werkje. Als dat één keertje gebeurt, is het nog niet zo erg. Maar als je altijd direct bevriest als er ook maar iets onverwachts gebeurt, dan leert het paard dat hij zijn eigen gang kan gaan. Dat klinkt niet zo erg en best vriendelijk, maar een paard van 570 kg die niet meer gehoorzaamt kan best gevaarlijk zijn.
Blijven ademen
Omdat ik benoemde wat ik zag gebeuren, ging ze gelijk weer ademen. In plaats van te remmen, moet je als ruiter op zo’n moment de galop weer terug overnemen. Dat betekent juist meerijden, niet remmen en blijven ademen. Roep jezelf tot de orde en houd je hoofd erbij. Neem de galop weer over, met je been eraan, maak connectie en zorg dat je het paard van daaruit weer op kan vangen. Uiteindelijk hebben we die les vooral hierop geoefend. Dat werkte als een malle.
Niet laten gaan
Het is niet de bedoeling dat je je paard laat gaan, wanneer hij zijn concentratie verliest of een sprintje trekt. Hij mag niet ‘eventjes dom doen’, dan leert hij niet wat de bedoeling is. Als zoiets gebeurt, ga dan direct weer op zoek naar verbinding van je been naar je hand. Dan komt het wel weer goed.
Blij paard
Het jonge paard van deze ruiter, was ook heel blij met de les, hij kreeg richting en opdrachten. Het was een werkwillig paard, als hij een opdracht kreeg, dan voerde hij die uit. Het punt is: Als jij geen richting geeft, kan hij het ook niet uitvoeren. En dan gaat hij iets voor zichzelf doen. Zorg dus dat je zelf bij de les bent, maak weer connectie en kom opnieuw in gesprek met je paard. Door dit te oefenen, ging het paard hartstikke lekker aan de gang.
Conclusie: blijf rijden in onverwachte situaties
Als je paard afgeleid is, even weggaloppeert, of zelfs een bokje maakt, bedenk dan dat je niet in de achtbaan zit. Het is niet zo dat je zo’n karretjes instapt, het hekje dicht doet en je dan maar over moet geven. Je kan onderweg bijsturen! Het klinkt gek, maar dat is vaak zo’n eye-opener voor mensen. Gaat het even te hard: gewoon blijven rijden. En doorademen.
“Ik voel mezelf gewoon ontspannen als ik jou hoor zeggen: ‘Ga er maar even lekker voor zitten, denk aan je ademhaling en laat je schouders maar eens zakken vanaf je oren’. Mijn paard reageert daar zo goed op, hij ontspant, is beter aan de hulpen en gaat direct ruimer stappen.”
0 reacties