“Hester, ik weet wat ik wil, maar ik weet niet waar ik moet beginnen.” Zo begint een proefles regelmatig.
Ik vraag altijd wat het doel is op de lange termijn. Dat is, (misschien verrassend genoeg) meestal niet een niveau, zoals M of ZZLicht, maar vaak de omschrijving van het gevoel wat een ruiter nastreeft met zijn paard.
“Hester, ik weet wat ik wil, maar ik weet niet waar ik moet beginnen.” Zo begint een proefles regelmatig.
Ik vraag altijd wat het doel is op de lange termijn. Dat is, (misschien verrassend genoeg) meestal niet een niveau, zoals M of ZZLicht, maar vaak de omschrijving van het gevoel wat een ruiter nastreeft met zijn paard.
Het is mijn doel om gewoon fijn met mijn paard te kunnen rijden. Dat we veilig en fijn samen door de baan heen kunnen en dat we samen genieten van een bosrit. Ik heb geen hoge eisen, maar ik wil wel dat mijn paard en ik blij worden van elkaar. Ik wil dat we elkaar begrijpen en dat we niet in de war raken door elkaar, of zelfs gefrustreerd of wanhopig.”
Kórte termijn doelen pak ik anders aan. Ik heb gemerkt dat het een ruiter helpt als ík degene ben die de korte termijn doelen maak, om het lange termijn doel te halen. Als instructeur en opleider van ruiters en paarden heb ik zo veel meer ervaring in het proces om tot een resultaat te komen met een paard en zijn ruiter. Het helpt dan om de stappen klein genoeg en in de juiste volgorde te maken. Samen een plan maken, en de ruiter goed betrekken in het opleidingsproces van paard (en ruiter) is echt een leuke bezigheid!
Ruitergevoel
Goed, vaak is het niveau dus niet het doel, maar het gevoel wat een paard je geeft als je aan het rijden bent. De meeste ruiters weten dondersgoed wat ze graag willen voelen. En als je eenmaal bij dat gevoel bent, dan is dat hele paardrijden ook helemaal niet meer zo moeilijk. Maar ja, hoe kom je daar he, bij dat fijne gevoel.
Simpel rijden
Simpel rijden. Dat zeggen meer instructeurs. Maar hoe dan?
Om er te komen is vaak veel moeilijker dan om er te zijn. (ja, lees ‘m nog maar een keer).
Het lastige van paardrijden is (onder andere) dat we niet alleen maar aan het opleiden zijn. Daar bedoel ik mee dat een heel ervaren ruiter een jong of onervaren paard opleidt. En dat een heel ervaren paard een ruiter de kans geeft te leren bij het goede gevoel te komen.
Maar in de praktijk ziet dat er toch anders uit merk ik. Veel vaker komt een ruiter bij me die zelf aangeeft een basisruiter te zijn, en dat de wens is om zelf met een paard ergens naar toe te groeien. Samen naar een bepaald niveau of gevoel groeien. Een iets minder ervaren ruiter met een iets minder ervaren paard.
Vertrouwen in je paard en jezelf
Ik vind het een grote eer, eerlijk gezegd vind ik het fantastisch, dat deze ruiters en hun paarden hun gevoel achterna gaan en mij vertrouwen in het opleiden van hen beide. We maken een plan en gaan aan de slag. Niet in een rechte lijn op ons doel af, maar al evaluerend en bijstellend naar een goed gevoel tijdens het rijden. Het rijden met ruitergevoel.
Stappenplan ruitergevoel
Wil je ook je ruitergevoel ontwikkelen? Waar moet je dan beginnen?
Begin eens met het aanmaken van een klein documentje op je laptop of telefoon. Noem het ‘Ruitergevoel’.
Stap 1: Wat is je lange termijndoel? Welk gevoel wil je hebben tijdens het rijden?
Stap 2: Wat helpt je om dit lange termijndoel te halen? Je kan denken aan: fysieke instructie voor jou en je paard, je paard op ‘les’ sturen bij een ervaren ruiter, een veterinair die je paard helemaal nakijkt of hij medisch in orde is, zelf eens een houding en zitcursus volgen, een passend zadel, 1 vrije middag per week in je agenda om met je paard op pad te kunnen etc.
Stap 3: Kies één stap bij stap 2 uit, en ga gewoon eens beginnen. Ervaar, evalueer, stel bij.
Ik ben reuze benieuwd naar jouw ervaringen! Wil je ze met me delen?
Liefs Hester
0 reacties